Tuwing umuulan :)

Bakit ba tuwing umuulan sinasabi nilang umiiyak ang kalangitan ?Minsan naman sinasabi nila dinadamayan sila ng panahon sa kanilang kalungkutan ?Ano ba talaga ? Anong ba talagang papel ng ulan sa buhay natin ? Bakit tuwing umuulan nalulungkot tayo at nageemote ?


Bawat patak ng ulan sumasabay ang ating mga luha...Isa lang ang dahilan, kalungkutan at madalas pag-ibig ang dahilan ng pagbaha ng luha sa ating unan,Ulan, tubig mula sa kalangitan,simbolo ng unos at paghihirap kasabay ng unos na ating dinadanas.Tuwing umuulan, nagbabalik lahat ng masasaya at malulungkot na ala-ala sa buhay pag-ibig natin.Simbolo ng lumipas na di na natin maibabalik pa.


Subalit,sa lahat ng ito, ulan din ang nagsasabing sisikat ang araw, may bahagharing magbibigay kulay sa mundo mong madilim at malungkot.Dumadating talaga sa buhay ng tao ang unos, kailangan lang natin tong hrapin at lampasin.Di mo mapipigil ang oras, di mo mababago ang nakaraan ngunit kaya mong baguhin ang KASALUKUYAN :)


DI BA NGa?

Sarap Pag-Inlove

"Love makes the world go round" yan lagi ang sinasabi pag napag-uusapan ang LOVE, totoo naman di ba ? Kasi once na ma-INLOVE ka, para kang nagtratravel around the world, minsan pa nga pumupunta ka sa UNIVERSE eh , haha TOINKS !

Pero totoo ang SARAP NG FEELING NG INLOVE ! Yung tipong di ka makatulog kakaisip sa kanya,di ka makakain at wala kang ginagawa kung hindi makinig sa mga love songs, gumawa ng tula,kwento at kung ano ano pang may koneksyon sa word na "LOVE".Nandiyan din ung tipong pag pasok mo sa school na badtrip na badtrip ka eh once na makita mo siya, parang magic napapangiti ka, kinikilig at napapasabing "KUMPLETO NA ARAW KO NAKA-JERT NA KO" di ba ganun tayo ? At pag naman nilapitan ka niya at kinausap, natutulala ka, hindi makapagsalita at hindi makatingin ng diretso sa mata niya.Minsan pa nga pag kasama mo mga kaibigan mo at bigla mo siyang nakita at tumingin at nginitian ka para kang nasa LANGIT ! nandun ung SPARK na tinatawag  .... Hay ! talagang napakasarap ma-inlove.

Pag-inlove ka pati daming pagbabagong nagaganap sayo, kung dati makulit ka,ngayon napakasensitive mo na , kung dating wala kang pakialam sa mga bagay, ngayon meron na , dating hindi nag-aaral ngayon nagsusunog ng kilay para  mag-aaral at mapansin ng taong iyong INSPIRASYON !!Sarap talaga nakakakilig lalo na kung  uuwi ka na biglang tutnog cellphone mo at nagtext siya para sabihing INGAT KA PAG-UWI :) uuwi kang nakatawa,at pag nakauwi ka na magtetext nananaman ng KAIN KA NA PO :) at pag bago matulog magtetext din siya ng GOODNIGHT, SWEET DREAMS :) Di ba ? Ang saRap ng feeling .. 

Di mo mapapaliwanag, di mo masasabi at di mo din mapapansin, ibang tao ang magsasabi sayo ng "IBA AURA MO AH ? BLOOMING ? IN LOVE ?"  at wala lang maisasagot kung hindi isang matamis na NGITI :)At bigla ka na lang mamumula ... Pag- in love ka , bawat araw mo masaya, parang walangh problema, para kang nasa HEAVEN !! 

Sarap talaga pag tinamaan ka ng PANA NI KUPIDO , nagagawa mo ang mga bagay na hindi mo akalaing magagawa mo, magbabago ka ng hindi mo mapapansin, mapapangiti ka nang walang dahilan at higit sa lahat ARAW- ARAW MASAYA KA !!

BUHAY NGA NAMAN !! 

“Maliit kong Silid, Tanawin mo!!” “Ang Silid ng Aking mga Pangarap”

Mula pagkabata dito sa munting tahanan na ito ako nakatira,kasama ang aking mga magulang at mga kapatid. Isang tahanan na puno ng pagmamahalan at pag aaruga. Simpleng tahanan na may dalawang silid,isang tanggapan ng mga panauhin,kainan, kusina at palikuran.Samahan mo ako at ipapasilip ko sa’yo ang tinagurian kong “Silid ng Aking mga Pangarap”

                               

Pagpasok mo pa lang sa aming munting tahanan, ang aming munting tanggapan ang bubungad sa iyo at sa dako pa roon ay nandoon ang aming kainan, kusina at palikuran.Isang hakbang sa aming pasilyo madadaanan mo ang silid ng aking mga magulang kasunod na ang silid namin ng aking mga kapatid.Pagbukas ng pinto maaring mapatigagal ka sa iyong makikita. Dalawang kama, isa sa kanan para sa dalawa kong kapatid at isa sa kaliwa malapit sa bintana na aking pag-aari. Isang orocan na durabox lang ang naghahati sa dalawang kama.Ang aking kama na pinakaborito kong bahagi ng aming silid. Kaya naman para sa akin  masasabi kong maganda ang aming tahanan lalo na ang aming silid.

Pero ang talagang nagpaganda sa aking pahingahan o kama ay ang, mga stuff toys na katabi ko pag tulog, ang bukas na bintana kung saan lagi akong inaabot ng magdamag habang pinagmamasdan ang buwan at kalangitan.Lumilipad ang aking isipan habang nakatingin ako sa buwan, malalim ang iniisip at nangangarap,nagtatanong at minsan pa ay umiiyak at napapangiti. Habang bukas ang ilaw,  para akong nalulunod sa kasiyahan,kalungkutan at sa  iba pang mga dahilan.Kapag pinatay na ang ilaw, bigla naman akong mapapatigagal sa bintana habang tinatanaw ang buwan at ang kalangitan.At ang unang pumapasok sa aking isipan ay ang mga bagay na gusto kong gawin sa hinaharap.
 

Sinasalamin ng aking pahingahan ang buhay ko. Habang bukas ang ilaw, habang gising, makulay ang buhay; maraming maaring pagtawanan at pagkasiyahan. bagamat ang mga bagay na ito ay labas sa akin, para na rin itong kaparte at kabahagi ko. Ang bukas na bintana, ang buwan, bituin at ang kalangitan kapag patay na ang ilaw ay nagsisilbing repleksiyon ng kung sino ako: taong misteryoso , taong  mahilig sarilinin ang problema, mahilig makisali sa mga isyung hindi naman kasali,magalingan kung minsan, mabait sa taong mabait,mahilig magsulat ng mga tula at kung anu-ano pa. Nagsisilbi rin itong talaan ng aking mga pangarap na imposible at posibleng matupad tulad ng pagiging guro, pagiging isang mahusay na kusinero at syempre makapaglibot sa buong mundo at mabigyan ng magandang buhay ang pamilya.

             At kapag unti-unting pumipikit ang aking mga mata, mistulang naglalaho na ang lahat ng mga makamundo at pansariling mga kahilingan at pagnanasa, dumidilim ang paligid at sa kadulo-duluhan isa lang ang natitira; ang pagnanais na maging malaya, ang isang araw maging kaulayaw ang mga buwan at bituin, ang maglakbay ang diwa sa layo at lalim ng kalawakan.

            Sa ngayon, di ko na halos mapansin ang mga  buwan at bituin sa tambak ng mga papel sa silid ko. at ang mga litrato, natakpan na ng mga libro ngunit alam kong hindi maiipit sa gitna ng mga pahina ng mga naglalakihang libro ang malayang diwa. isang araw, pag ako ay umalis, muli akong babalik  sa lugar na ito, ang silid ng aking mga pangarap at babaguhin ang lahat at ilalagay sa matiwasay.

Pagbabago: Akayin Mo Ako (Panimula)

Lahat ng bagay sa mundo ay hindi permanente,lahat nagbabago,nag-iiba mapatao man yan, bagay, hayop o panahon at sibilisasyon.Hindi na iba sa atin ang pagbabago, kadugtong na ito ng ating buhay, kaakibat ng lahat ng mga bagay-bagay at bawat tao sa mundong ating ginagalawan.Marahil, may pagbabagong masama ngunit kalimitan ay pagbabago sa ikabubuti natin.Isa lang naman ang resulta ng ating pagbabago di ba ? eto ay yung magiging daan para makilala natin ang ating sarili at matanggap ng ibang tao kung sino talaga tayo.Lahat naman tayo dumadaan dito kaya lang minsan di natin napapansin ang ating pagbabago bagkos marahil ay masyado tayong abala sa pagkukumpara ng sarili natin sa iba.




Mahirap magbago, totoo yan lalo na kung dito tayo nakilala at nakasanayan na natin ito.Madaling sabihin na magbabago ka na pero ang hirap isagawa, sa kadahilanang hindi natin alam kung ano ang una nating babaguhin, saan natin unang itutuon ang ating atensyon tungo sa pagbabago.Paano natin unang didisiplinahin ang ating mga sarili, paano natin pipigilan ang ating pag-iisip ng negatibong bagay at pagkukumpara natin ng ating sarili sa ibang tao.Hindi naman madalian ang pagbabago, hindi yan parang isang mahika na nandyan na agad.Siyempre nandiyan yung tinatawag na proseso at paraan kung paano tayo magbabago.Parang pagluluto lang nandiyan din ung tinatawag na mga sangkap ng pagbabago, mga hakbang kung paano sisimulan at mga pampalasa para maging masarap at malinamnam ang pagkain lulutuin mo, kung ihahalintulad natin sa pagbabago kailangan una yung sangkap, kung saan nandun yung mga kailangan mo para magbago, pampalasa , ito ung mga kailangan para maging epektibo ang pagbabago mo, at huli ay ung dedikasyon kung saan masidhing damdamin mo ang namumutawi para magbago ka.Kagustuhan mo, hindi kagustuhan ng iba.